Սթիվեն Քինգի առաջին վեպը լույս է տեսել 1974-ին ու այդ ժամանակվանից նրա գրքերը երբեք չեն իջել բեսթսելլերների ցուցակից:
Ահա՝ ինչո՞ւ պետք է կարդալ Քինգ, եթե նույնիսկ պլանավորված գրքերի ցուցակում չկար հեղինակը:
- Քինգի աշխատանքները կինեմատոգրաֆիական են:
Սթիվեն Քինգի ստեղծագործության վրա հիմնված առաջին ֆիլմը էկրան է բարձրացել ավելի քան 40 տարի առաջ, և այդ ժամանակից ի վեր այն նկարահանում են գրեթե ամեն տարի: Էկրանավորումների մեջ կան նաև անհաջող աշխատանքներ: Բայց, օրինակ՝ Kinopoisk-ի վարկածի համաձայն լավագույն ֆիլմերի ցուցակի առաջին երկու տեղերը գրավում են Սթիվեն Քինգի գրքերի հիման վրա նկարահանված կինոնկարները:
Նրա գրքերը գրավում են հոլիվուդյան արտադրողներին՝ լավ գրված կերպարների և շրջադարձված պատմությունների համար: Քինգը, գրեթե միշտ, բացահայտում է իր հերոսների ներքին աշխարհը փոխանցում է նրանց մտքերն ու զգացմունքները, նա շատ ժամանակ չի ծախսում դրա վրա և չի շեղվում գործողությունից: Քինգն ինքը մանկության տարիներին շատ էր սիրում կինոն, քան գրականությունը. Հետևաբար, նրա գրքերը կարդալը նույնքան հեշտ և հետաքրքիր է, որքան կինոնկարները կամ հեռուստաշոուները դիտելը:
- Քինգը դեռահասներին պատմելու բան ունի:
Քինգի մանկությունը անհոգ չէր և միայն կինոթատրոն գնալուց բաղկացած չէր: Սկզբում նրանց հայրը լքել է ընտանիքը, այնուհետև Քինգը տեսել է՝ ինչպես է գնացքը հարվածել ընկերոջը: Մանկուց էր տղան ակնոցով նայում աշխարհին, բայց դրանք երբեք վարդագույն չէին: Սթիվեն Քինգը տառապում էր աղքատությունից, ալկոհոլիզմից, թմրամոլությունից, ստեղծագործական բախումներից և խենթ երկրպագուներից:
- Քինգը լավ գիտի երեխաներին և հաճախ է գրում նրանց մասին:
Քաղցած մանկությունից և պատանեկությունից հետո գրել: Հաջողության հասնելուց առաջ Քինգը որոշ ժամանակ աշխատել է դպրոցում՝ որպես ուսուցիչ: Քինգը չմոռացավ դասավանդման գործը. դրանից բխեց անգնահատելի փորձ և շատ գաղափարներ ու պատկերներ: Հայտնի է, որ վեպերից մեկում Քերիի աղջիկը, որը Քինգը հայտնի է դարձրել, աշակերտներից չի վերցրել կերպարը, այլ նախկին դասընկերներից՝ երկու աղջիկ, որոնցից մեկը ծայրահեղ աղքատ ընտանիքից էր, մյուսը՝ չափազանց կրոնավոր: Երեխաներն ու դեռահասները հետագայում հայտնվեցին գրեթե Քինգի յուրաքանչյուր գրքում: Հաճախ նրանք օժանդակ կերպարներ էին, հազվադեպ չարագործներ և երբեմն նաև գլխավոր հերոսներ: Դեռահասների բոլոր ուրախություններն ու խնդիրները (դպրոցական կռիվներ, առաջին սեր, ծնողների հետ դժվարություններ) նույնպես կան Քինգի գրքերում:
Քինգը գրեթե միշտ նշում է մանկական անմեղությունն ու անպաշտպանությունը, բայց դեռ հաճախ պատանիներին տալիս է գերտերություններ: Զարմանալի չէ, որ երբ Քինգն ինքն էր ծնող, նրա կերպարները երիտասարդ ծնողներ էին:
- Քինգը ընթերցողին սովորեցնում է ճիշտ արժեքներ:
Իհարկե, խուսափելով անկեղծ բարոյականացումից:Հավանաբար, բոլոր ծնողները, ովքեր «սարսափի արքայի» գրքերը իրենց երեխաներից թաքցնում են, տարօրինակ է, բայց հավատացեք ինձ, ավելի հավանական է, որ Քինգը երեխային ավելի լավը սովորեցնի, քան վատը: Ընկնելով սարսափի և հաճախ զզվելի տեսարանների հետևից՝ ընթերցողը միշտ հասնում է պարզ և, հետևաբար, հավերժական ճշմարտությունների՝ բարության, սիրո, բարեկամության: Օրինակ՝ դեռահասը, որը կարդում է «Carrie», դժվար թե ծաղրեր թույլ հասակակիցներին, ինչպես դա արեցին գրքի հերոսները (նրանց համար դա այնքան էլ լավ չի ավարտվել):
- Քինգը իսկապես հիանալի գրող է:
Իր կարիերայի սկզբում Քինգը, իհարկե, կարող էր միայն պարծենալ տաղանդով, բայց 21-րդ դարում նա հասավ վարպետության բարձունքներին: Չարագործները վախեցնում են, կատակները զվարճացնում են, հուզիչ տեսարանները ստիպում են արցունք թափել: Օրինակ հիմա հաճախ է Քինգը օգտագործում կրկնություն տեխնիկան. Նա գլխում գրում է վերջին նախադասությունը, որից հետո նորից գրում է այն կամ դրա մի մասը՝ ուժեղացնելով էֆեկտը: Պարզ է, բայց աշխատում է:
Լուրջ քննադատներ և գրականագետներ երկար ժամանակ չէին ճանաչում Քինգի արժանիքները: Նրանք նրան համարում էին թեև հանրաճանաչ, բայց երկրորդ կարգի գեղարվեստական գրող, որի գործերը կարող են հավանել միայն մետրոյի գնացքների և ինքնաթիռների ուղևորները: Ճանապարհորդելիս նրանց համար, ովքեր նախընտրում են կարդալ, Քինգի գործերը իսկապես կարելի է խորհուրդ տալ, բայց դա չի նշանակում, որ նրա գրքերը վատ են գրված կամ անիմաստ են: Քինգը լավ է մանրամասնում: Քիչ ժամանակակից գրողներ կան, որոնք կարող են այդ կերպ լիարժեք փոխանցել կերպարի էությունը՝ մեկ ժեստով, բառով: Կամ ստիպել ընթերցողին հավատալ կատարվածի իրականությանը՝ պարզապես նշելով հայտնի շոու կամ ապրանքանիշ: Կամ այդքան ճիշտ ստեղծել ճիշտ մթնոլորտ: Քինգի հորինած քաղաքները ավելի իրական են թվում: Սա վարպետություն է:
Ալլա Դավթյան