1945 թվականին Evening Standard-ում լույս է տեսնում գրող Ջորջ Օրուելի հոդվածը` մի քանի անգամ կրճատված:
Հիմա հոդվածը վերահրապարակվել է` արդեն ամբողջական տարբերակով: Ինչ սարսափելի բան է թաքցրել իր հոդվածում հակաուտոպիստ գրողը և քաղաքական ու սոցիալական ի՞նչ թեմաների է առնչվել: Ամենազարմանալին այն է, որ Օրուելի էսսեն բրիտանական խոհանոցի մասին է: Օրինակ` ինչպես է Ջորջ Օրուելը նկարագրել անգլիացիների ավանդական խոհանոցային սովորություններն ու թուլությունները: Նրանց համար նախաճաշը հիմնական ուտելու ժամանակն է, և բաղկացած է 3 ուտեստից, որոնցից մեկն անպայման` մսային:
Ի դեպ, Օրուելի էսսեն չարժի կարդալ քաղցած ժամանակ:
Գրողը` հաշվի չնստելով քաղցած մարդկանց զգացմունքների հետ, խելքահան է անում իր` համեղ ուտեստների ախորժելի նկարագրություններով:
Ֆրանսիացի Լուսավորիչ Վոլտերը մի անգամ ասել է.
Կրոնական 24 տարբեր աղանդներ ու ընդամենը մի սոուս:
Օրուելը դեմ է այդ մոտեցմանը. այդպես մտածում են միայն օտարերկրացիները, որոնց տարել են միայն տեղի ռեստորաններ ու հյուրանոցներ: Օրուելը կարծում է, որ բրիտանացիները հաճախ իրենց բաղադրատոմսերով փչացնում են բանջարեղենն ու ձկնեղենը: Նրանք նաև չարաշահում են քաղցրն ու գրեթե չեն ուտում կծու ուտեստներ:
«Ի պաշտպանություն անգլիական խոհանոցի» անվամբ էսսեն պատվիրված էր բրիտանական խոհանոցը սահմանից այն կողմ գովազդելու համար: Օրուելն էլ գրել էր` ինչպես մտածել էր: Սակայն Բրիտանական խորհրդի քննադատներն ու անդամները կարծեցին, որ խելամիտ չէ նման հոդված հրապարակել, երբ մարդիկ հիշում են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ կրած զրկանքները: Հիմա արդեն, 7 տասնյակ տարի անց, Բրիտանական խորհուրդը հրապարակել է հոդվածը՝ որպես ներողություն մահացած գրող-գուրմանից:
Անի Սողոյան