1849-ի հոկտեմբերի 7-ին մահացավ Էդգար Ալլան Պոն: Նրա մահվան հանգամանքները այնքան խորհրդավոր են, որքան գրողի առեղծվածային պատմությունները:
Սարսռեցնող պատմությունների սյուժեները հաճախ հենց իր սեփական կյանքից էին:
Խնամատար ընտանիքը
Ողբերգությունները գրողին հետապնդում էին դեռ մանկությունից: Հայրը լքել էր ընտանիքը, երբ տղան մեկ տարեկան էր, մայրը որոշ ժամանակ հետո մահանում է: Երեք տարեկանում որդեգրում է նրան մի հարուստ ընտանիք, քանի որ ընտանիքի տիկինը չէր կարող երեխա ունենալ: Էդգարը բաժանվում է եղբորից և քրոջից. Երեքն էլ հայտնվում են տարբեր ընտանիքներում:
Կնոջ հիվանդությունը
Էդգար Ալլան Պոն ամուսնացավ 1836 թ. Նա այդ ժամանակ 27 տարեկան էր: Հարսնացուն անգամ տասնչորս տարեկան չկար: Չնայած տարիքային տարբերությանը, ամուսնությունը կարելի է համարել երջանիկ: Սակայն այստեղ նույնպես ողբերգություն էր սպասում Էդգարին: 1842 թվականից գրողի կինը տառապում էր տուբերկուլյոզով: Կինը 5 տարի անց մահանում է:
Գրողի համար մեծ հարված էր կնոջ հիվանդությունն ու մահը, որից նա երբեք էլ ուշքի չեկավ: Ալկոհոլից կախվածություն ունենալով՝ գրողը երկար ժամանակ ընկճված էր և հանգստություն գտավ միայն գրական ստեղծագործական աշխարհում: Կնոջ հիվանդության ծանր տպավորություններրի տակ Էդգար Պոն գրել է “The Oval Portrait” , “The Pit and the Pendulum”, “The Tell-Tale Heart” գործերը:
Հետաքննությունն արել է Էդգար Պոն
“The Mystery of Marie Rogêt” պատմվածքը, որի վրա գրողը սկսել է աշխատել 1842-ից, այդ ծանր տարում, հիմնված է իրական սպանության պատմության վրա: Մինչև այդ հանցագործությունը չէր բացահայտվել: Նյութի վրա աշխատելիս գրողը ծանոթացել է գործի նյութերին, և նրա հետաքննությունն ավելի խորն է եղել, քան ոստիկանության հետաքննությունը: Բոլոր ապացույցները վերլուծելուց հետո նա հաստատեց հանցագործի ինքնությունը: Ոստիկանությունը, որը շարունակում էր հետաքննությունը, ի վերջո համաձայնվեց Էդգար Պոյի վարկածի հետ:
Մարգարեական սիրավեպ
“The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket” գործը Էդգար Ալլան Պոյի միակ ավարտած վեպն է: Գլուխգործոցում խոսքը գնում էր այն մասին, որ նավատորմի կործանումից հետո նավի անդամները ստիպված կերել են թիմի անդամներից մեկին՝ Ռիչարդ Պարկերին: Այն գրվել է 1838 թվականին, իսկ 1884-ին խորտակվել է «Миньонетт» զբոսանավը: Օդանավում գտնվողներից միայն չորսն են կարողացել փրկվել: Նրանցից երեքին ստիպված կերել է մի երիտասարդ, որպեսզի կարողանա գոյատևել: Զարմանալի է, որ այս երիտասարդի անունը Ռիչարդ Պարկեր է:
Մահը
1849 թվականի հոկտեմբերի սկզբին Էդգար Ալլան Պոն պանդոկներից մեկում էր՝ ծանր վիճակում: Նա հազիվ էր կանգնում ոտքի վրա և չէր կարողանում երկու բառ կապել: Երբ գրողին հիվանդանոց են տանում, նրա ինքնազգացողությունը ավելի է վատանում և ընկնում է ցնցումների մեջ: Գրողը չէր կարողանում պատասխանել անգամ բժիշկների հարցերին: Էդգար Ալլա Պոն մահացավ հոկտեմբերի 7-ին: Բազմաթիվ վարկածներ կան մահվան հետ կապված: Ոմանք հավատում էին, որ գրողը մահացել է բնական ճանապարհով, մյուսները վստահ էին, որ Պոյին թունավորվել են:
Էդգար Ալլան Պոյի մահից մեկ դար անց, խորհրդավոր երկրպագուն սկսեց նրա գերեզման գալ: Նա այցելում էր գերեզման տարին մեկ անգամ` հունվարի 19-ին, գրողի ծննդյան օրը: Անհայտ մնաց հուշարձանի մոտ երեք վարդ և մեկ շիշ կոնյակի հերոսը: Դեռևս չկա տեղեկություն այն մասին, թե ով է այս տարեկան ծեսի հեղինակը: Ավանդույթը տևեց 1949 թվականից մինչև 2009 թվականը: Դատելով մեկ անգամ թողած գրությունից՝ երկրպագուի իրավահաջորդը նույնպես գալիս էր գրողի գերեզմանին. Ավանդույթի նախաձեռնողը, ըստ երևույթին, մահացավ 1998 թ.:
Ալլա Դավթյան