Գի դը Մաուպասանը, Տուրգենևը, տարբեր շները և «գողացիր ինչպես նկարիչը» սկզբունքը:
Իվան Տուրգենևը ռուս գրականության ամենահայտնի դեմքերից է: Եղել է Պետերբուրգի գիտությունների կայսրական ակադեմիայի անդամ: Գրել է բազմաթիվ արձակ գործեր, որոնցից առավել հայտնիները թարգմանվել են տարբեր լեզուներով:
Ֆրանսիացի գրող Գի դը Մոպասանը այնքան էր հիանում ռուս հեղինակ Տուրգենևով, որ նույնիսկ նրա մի քան պատմվածքներ ընթերցողին ներկայացրել է յուրովի: Օրինակ «Մումու»-ից գրողը ստացել է «Մադմուազել Կոկոտկա»:
Այս մասին պատմում է հրապարակախոս Դմիտրի Բիկովը իր «Ռուս գրականություն. կիրք ու իշխանություն» գրքում: Տուրգենևին լավ գիտեին, ու նրա գործերը բարձր էին արժևորում Եվորպայում: Նրան հատկապես գովաբանում էր Ֆլոբերը, իսկ Մոպասանը նրան նույնիսկ անվանում էր «նիհիլիզմ» բառի հիմնադիր:
Տուրգենևի «Մումու» պատմվածքն այնքան տպավորեց ֆրանսիացուն, որ նա վերափոխեց այն՝ վերածելով «Մադմուազել Կոկոտկա» պատմվածքի: Սակայն Դմիտրի Բիկկովի կարծիքով այս տարբերակը մեծապես զիջում է բնօրինակին:
Օրինակ՝ Մապասանյան Կակոտկան այս պատմվածքում ոչ թե շնիկ է, այլ անճոռնի ու տհաճ մի շուն, որը ստացել է Ֆրանսուա անունը: Սա կոշտ, կոպիտ, ողբերգական պատմություն է, որը ակնհայտորեն զիջում է ռուսական տարբերակին: Այս ֆոնին Տուրգենևի պատմությունը ավելի մեղմ է ու խորքային:
Արփի Մուրադյան