Մի անգամ Վալենտին Կատաևը օգնեց իր թոռնուհու ընկերուհուն գրել դպրոցական շարադրություն, որի համար երեխան դպրոցում երեք ստացավ:
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Վալենտին Կատաևը աշխատել է որպես Սովետական բյուրոյի պատերազմական թղթակից և անցել բազմաթիվ զորամասերով: Նա նկատել է, որ շատ երեխաներ հագնված էին մարմնամարզիկների հագուստ՝ հատուկ իրենց չափսերին հարմարեցված: Ամենուր զինվորները թողնում էին որբ, անօթևան, միայնակ և վախեցած երեխաներին: Հիմնվելով այս պատմությունների վրա ՝ Կատաևը գրել է իր հայտնի «Сына полка» վեպը:
Վանյա Սոլնցև անունով մի տղա՝ գլխավոր հերոսը, գոյություն չուներ: Սա հավաքական կերպար էր, որը, սակայն, մեծապես նպաստեց այս երեխաների՝ որպես հերոսների ստեղծմանը: Սա հենց Կատաևի հիմնական նպատակն էր, երբ նա հրապարակեց պատմությունը 1944 թվականին:
Շատ ավելի ուշ, երբ Կատաևն արդեն ուներ թոռներ, նրա թոռնուհին`Թինան, դպրոցում էր, այդ ժամանակ «Сына полка» գործը դասական էր: Երեխաներին խնդրել էին գրել ակնարկ: Թինայի ընկերներից մեկը, որը բնակվում էր հարևան երկրում, եկել էր այցելելու Կատաևներին և մանկական անմիջականությամբ հարցրեց գրողին, թե իր աշխատանքով, իսկապես, ի՞նչ է ուզում ասել: Վալենտին Պետրովիչը պատրաստակամորեն բացատրեց իր խնդիրը և նույնիսկ օգնեց աղջկան գրել շարադրությունը:
Այնուամենայնիվ, ուսուցչին չտպավորեց Վանյայի կերպարի վրա կատարված աշխատանքը: Նա նոթատետրը զարդարեց կարմիր գրչի հարվածներով և երեք նշանակեց, որի վրա հենց Կատաևը, ըստ ականատեսների, երկար ժամանակ ծիծաղեց:
Ալլա Դավթյան