Բուքերակիրներ Հիլարի Մանթելը, Ջուլիան Բարնսը, Մարգարեթ Էթվուդն ու Հորվարդ Յաքոբսոնը պատմել են այն մասին, թե ի՞նչ փոխվեց իրենց կյանքում, երբ ստացան գրական ամենահեղինակավոր մրցանակներից մեկը:
 Հիլարի Մանթել: Կարող ես տարիներով լողալ այդ փառքի մեջ: Wolf Hall (2009) and Bring Up the Bodies (2012)
Բուքերն այնպիսի մրցանակ է, որը ստանալուց հետո ասես մեկ այլ աշխարհում արթնանաս: Իմ երկու վեպերը` Wolf Hall և Bring Up the Bodies-ը մեծ քանակով վաճառվում էին նախքան Բուքերի շորթլիսթում հայտնվելը: Իսկ Բուքերը ստանալուց հետո քանակը մեծ արագությամբ կրկնապատկվեց: Իհարկե, հաճելի է նման մրցանակի արժանանալը, բայց այն ինչ-որ տեղ մտածելու առիթ է տալիս: Նոր հնարավորություններ են իհայտ գալիս, առաջարկներ, այնքան, որ կարելի է լողալ այդ փառքի մեջ և դառնալ բացարձակ հաղթող, բայց գրող` երբեք: Կարծում եմ, որ այս պարագայում տագնապն էլ է բնական: Փառք Աստծո ես այդ «բախտին» չարժանացա, չնայած ստացել եմ և 2009-ի Բուքերը, և` 2012-ի: Ու այդ նվաճումներից հետո ինքս ինձ հարցում էի` այսքան բան: |
 Ջուլիան Բարնս: Ինչ-որ արհեստական բան էի զգում մարդկանց մեջ: Sense of an Ending (2011)
Ինձ համար գրական մրցանակները միշտ եղել են խրախուսում երիտասարդների համար և մխիթարանք` մեծերին: Եթե հայտնվել ես մեջտեղում, պետք է պարզապես յոլա գնալ: Ես Բուքեր ստացա երբ 60 տարեկան էի. իմ դեպքում անշուշտ մխիթարանք էր: Չեմ սխալվի եթե «պրծում» ասեմ, որովհետև նախորդ երեք տասնամյակներին միշտ հայտնվում էի շորթլիսթում բայց չէի հաղթում: Գիտեի, որ հաղթել-չհաղթելը ոչ մի կերպ իմ գրականության վրա չի անդրադառնա, բայց գլխիցս հանել, մոռանալ նույնպես չէի կարող: Հին ընկերներիցս մեկը մրցանակաբաշխությունից օրեր անց ինձ անընդհատ ասում էր. «Դու այլևս նովելիստ Ջուլիան Բարնսը չես, դու արդեն Բուքերի արժանացած նովելիստ Ջուլիան Բարնսն ես»: |
 Մարգարեթ Էթվուդ: Ես հայտնվել էի Բերիլ Բեյնբրիջի իրավիճակում. միշտ նոմինանտերի շորթլիսթում էի, բայց երբեք չէի հաղթում: The Blind Assassin (2000)
Հրաշալի երեկո էր, հատկապես ծաղկային ձևավորումն էր տպավորիչ, հենց այդ տարի էլ ստացա Բուքերը: Ես նոմինացված էի The Handmaid’s Tale, Cat’s Eye և Alias Grace գրքերի համար ու թվում էր հայտնվել էի Բերիլ Բեյնբրիջի տեղում. նույնն է ինչ միշտ հարսնաքույր լինես, բայց երբեք` հարսնացու: Ես ու Բերիլը մրցում էինք թե ով կլինի ամենաշատ նոմինացվածը: Երբ վերջապես ստացա մրցանակը մի տեսակ անսովոր զգացում էր: |
 Հորվարդ Յաքոբսոն: Շատ ընկերներ կորցրի… The Finkler Question (2010)
Կարելի է ասել մինչև ոսկորներս զգացի թե ինչ է «Բուքերակիր» լինելը: Անտեսեցի, վրդովվեցի, հայտնվեցի ցուցակում, մտա շորթլիսթ, հաղթեցի ու չափազանց ուրախացա: Բուքեր ստանալուց հետո շատ ընկերներ կորցրի: Ոչ թե հաղթելու այլ ինչպես իրենք են ասում, մրցանակն իրենցից «տանելու» համար: Ես մեղավոր չեմ, որ ձեր վեպերն այնքան լավը չեն, որ արժանանան Բուքերի: Այս հաղթանակը իմ առաջ բացեց բոլոր այն փակ դռները, որոնց մասին մտքովս անգամ չէր անցնի: Անգամ Իսրայելի հրատարակիչները, որոնք մինչև այդ հրաժարվում էին անգամ կարդալ իմ վեպերը, հիմա հետաքրքրված են ինձնով: |