Bestseller ռեվյու
Որակյալ ամերիկյան մեծ վեպ, որտեղ կա քաղաքականություն, սեր, ընտանիք, սերունդների պայքար, դառը ճակատագիր, անսպասելի հանգուցալուծում, ռոմանտիկա և մոգական ռեալիզմ։ Մի խոսքով, Ֆրանզեն՝ ուղղակի ճանապարհի սկզբում։
Նեյթըն Հիլլի վեպը պատմում է գրականության երիտասարդ դասախոսի մասին, որը օրերից մի օր հայտնաբերում է, որ 20 տարի առաջ իրեն և հորը լքած մայրը դարձել է երկրի # 1 նյուզմեյքերը՝ քարեր նետելով ԱՄՆ նախագահի պոտենցիալ թեկնածուի վրա։ Ավելին, նրան շուտով դատելու են որպես ահաբեկչի: Գուցե նույնիսկ էլեկտրական աթոռին նստեցնեն։ Ու երիտասարդ պրոֆեսորը թքած կունենար իրեն լքած մոր վրա, եթե չլիներ անսպասելի առաջարկը՝ գիրք գրել նրա մասին։
Մորը տեսնելու և գիրք գրելու նպատակով հերոսը հանդիպում է սկզբում իր մայրիկի, հետո նրա ուսանողական ընկերների հետ։ Բացահայտում, թե ի՞նչ էին նրանք անում 1968 թվականին` Չիկագոյում տեղի ունեցած հայտնի ուսանողական ցույցերի ժամանակ։
Մոր կյանքի վայրիվերումների ֆոնին հեղինակը ներկայացնում է նաև գլխավոր հերոսի զուգահեռ ընթացող դրաման՝ անտանելի ուսանողներով, համակարգչային խաղերին տրված ընկերներով, տարօրինակ մանկությամբ և ի վերջո պատանեկությունից ժառանգած , բայց այդպես էլ հանգուցալուծում չստացած միակ սիրով։
Նեյթըն Հիլլը չի էլ թաքցրել, որ ցանկացել է գրել Ֆրանզենի պես ու նրա մասշտաբայնությամբ։ Վատ չի ստացվել, ուղղակի պետք է գտնի իր ոճը, ձեռագիրը, հերոսին ու թեման։ Թե չէ, ստացվում է, որ գործ ունենք հզոր ձայնով երգչի հետ, որը երգում է ուրիշների երգերը։ Սկզբում լավ է, բայց չէ՞ որ հարգանքն ու սերը ստեղծվում են ոչ թե կարաոկեներում, այլ հեղինակային երգից։
ԲԵՍԹՍԵԼԼԵՐ
bestseller.am
2 ռեվյու՝ «Նիքսը» գրքի համար
-
Նիքսը
-
Ֆանտաստիկ գիրք էր։ Վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում օրը տասը էջ էի կարդում՝ մենակ թե շուտ չավարտվի։
Գիրքը միայն մեկ խնդիր ունի՝ իր հեղինակն է, որը դեռ չի գտել իր հիմնական ոճը, ու սա պարզ երևում է փոքր ու կարևոր կետով՝ Նեյթըն Հիլլը չգիտի՝ որտեղ պետք է կանգ առնել՝ նկարագրություններում, պատմություններում, դիալոգներում։ Գրում ու գրում է, որովհետև չի հասկացել՝ ինչ ոճ ունի, կարճ ու դիպուկ դիալոգների, երկար նկարագրությունների՞, թե հստակ ու հետաքրքրիր մեկնաբանությունների։ Դրա համար այս ամենը լցրել է մի գրքի մեջ՝ մինչև որ հետո գլուխ կհանի։
Իրականում, մեծ ցանկություն կար գիրքը խմբագրելու։ Ոչ թե բառ-բառ, այլ էջ-էջ, ավելին՝ թերթ-թերթ։ Այս հաստլիկ գրքից երևի հարյուրից երկու հարյուր էջ կարելի էր շատ հանգիստ խմբագրել, ու ոչինչ չէր տուժի։ Անընդհատ տարբեր ռիթմերի մեջ էիր ընկնում, բայց որոշ ժամանակ անց սկսում ես սիրել էս գրական առիթմիան ու կապվում ես հետը։
Միանշանակ արժի կարդալ՝ որքան էլ երկար լինի, որքան էլ գրողն իրեն դեռ գտած չլինի։ Հաջորդ գրքի համար, հուսանք, գրականագետները կառաջարկեն Նեյթընին մի լավ շուշաթղթել իր ոճը, ու հուսանք, որ նա կլսի մասնագետներին։ Գրքի շատ նկարագրություններ գուցե այդպես էլ չտպավորվեն, բայց նյոկկի-նիքսի գաղափարը կմնա ներսում, ու կարդալու ընթացքում ու ավարտելուց հետո դեռ երկար ժամանակ կմտածեք սպիտակ ձիու մասին՝ մեջքին երեխա։
Սյունե Սևադա –
Ֆանտաստիկ գիրք էր։ Վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում օրը տասը էջ էի կարդում՝ մենակ թե շուտ չավարտվի։
Գիրքը միայն մեկ խնդիր ունի՝ իր հեղինակն է, որը դեռ չի գտել իր հիմնական ոճը, ու սա պարզ երևում է փոքր ու կարևոր կետով՝ Նեյթըն Հիլլը չգիտի՝ որտեղ պետք է կանգ առնել՝ նկարագրություններում, պատմություններում, դիալոգներում։ Գրում ու գրում է, որովհետև չի հասկացել՝ ինչ ոճ ունի, կարճ ու դիպուկ դիալոգների, երկար նկարագրությունների՞, թե հստակ ու հետաքրքրիր մեկնաբանությունների։ Դրա համար այս ամենը լցրել է մի գրքի մեջ՝ մինչև որ հետո գլուխ կհանի։
Իրականում, մեծ ցանկություն կար գիրքը խմբագրելու։ Ոչ թե բառ-բառ, այլ էջ-էջ, ավելին՝ թերթ-թերթ։ Այս հաստլիկ գրքից երևի հարյուրից երկու հարյուր էջ կարելի էր շատ հանգիստ խմբագրել, ու ոչինչ չէր տուժի։ Անընդհատ տարբեր ռիթմերի մեջ էիր ընկնում, բայց որոշ ժամանակ անց սկսում ես սիրել էս գրական առիթմիան ու կապվում ես հետը։
Միանշանակ արժի կարդալ՝ որքան էլ երկար լինի, որքան էլ գրողն իրեն դեռ գտած չլինի։ Հաջորդ գրքի համար, հուսանք, գրականագետները կառաջարկեն Նեյթընին մի լավ շուշաթղթել իր ոճը, ու հուսանք, որ նա կլսի մասնագետներին։ Գրքի շատ նկարագրություններ գուցե այդպես էլ չտպավորվեն, բայց նյոկկի-նիքսի գաղափարը կմնա ներսում, ու կարդալու ընթացքում ու ավարտելուց հետո դեռ երկար ժամանակ կմտածեք սպիտակ ձիու մասին՝ մեջքին երեխա։
Օլյա –
Նիքսը